daniz

daniz...

نمی دانم چه می خواهم

نمی دانم چه می دانم

در این ابهام

در این افکار، سراغ نور معرفت می گردم.

تو ای تنها، تو می دانی چه می خواهم

تو می دانی چه می دانم، مرا گم را مسیری  ده

مسیری پر ز اسرار

daniz...

خیلی وقته به وبلاگم سر نزدم. میخوام دوباره بنویسم ، از تنهایی هایی که فقط یاد خدا پرمی کنه و یاد او آرامش میده.....

خدایا ما را سرشار از آزادی روح کن، و کمک کن به آن بعد متعالی که میخواهی برسیم. ای منبع و منشاء همه خوبیها...

ای یگانه که یادت آرام بخش دلهاست...بگذر از هرآنچه مانع رسیدن به توست و زیاد کن آنچه که این نزدیکی را افزایش می دهد. دریاب ای معبود من...

تورا از تو میخوام. چون داشتن تو بهترین بهترینهاست.....

daniz...

زمین!!

ای مامن انسان

چه آرام و چه آهسته، تو میگردی و میچرخی؟

ولی هیهات،

بلی هیهات!

چه می پرسی؟؟ 

چرا هیهات!!!

 

 

daniz...

دوست دارم بنویسم اما انگار احساس آدما هم مثل مزاجشون گهگاه تغییر میکنه، گاهی دوست داری از تنهاییت بنویسی تو تنهایی خودت میمونی و دوست داشتن اون تنهاییت تنها چیز دوست داشتنیه تو زندگیته اما گاهی اوضاع فرق بقول بعضیها ورق برمیگرده طبعتم فرق میکنه دیگه شاید تنها چیز دوست داشتنیت تو زندگیت تنهایی یواشکیت و گریه ها شبونت نیست چیزهای دیگه هم میتونی دوست داشته باشی. شنیدم میگن آدما دوست داشتناشون با سنشون فرق میکنه اما انگار فقط دوست داشتن نیست که فرق میکنه جرات آدما هم خیلی فرق میکنه وقتی سنت کمتره جراتت زیاده و وقتی سنت میره بالا احتیاطت بالا نمره هر ک daniz...ادامه مطلب